نادر ابراهیمی یکی از دو نویسنده ایرانی مورد علاقه‌ام است که فکر کنم هرکس با من آشنا باشد محال است جملات یک
عاشقانه آرامش را از من نشنیده باشد. ابن مشغل اتوبیوگرافی (زندگینامه فردی
از زبان خود او ) اوست البته فقط در زمینه کاری. از اسمش هم که پیداست
سراغ خیلی کارها رفته. جلد دوم ابن مشغله با اسم ابوالمشاغل جذاب‌تر از جلد
اول است. 

قسمتی از مقدمه کتاب : زندگی ملک وقف است دوست من! حق نداری روی آن فساد کنی و به تباهی‌اش بکشی یا بگذاری که دیگران روی آن فساد کنند. حق
نداری بایر و پابرهنه و خلوت و بی‌خاصیتش نگه داری یا بگذاری که دیگران
نگهش دارند. حق نداری بر آن ستم کنی و ستم را روی آن بر تن و روح خویش
خاموش و سر به زیر بپذیری. حق نداری در برابر مظالمی که دیگران روی آن انجام می‌دهند، سکوت اختیار کنی و خود را یک تماشاگرِ ناتوان ِ مظلوم ِ
بی پناه بنمایی. حق نداری به بازی‌اش بگیری، لکه‌دار و لجن مالش کنی، آلوده
و بی‌حرمتش کنی یا دورش بیندازی. حق نداری در آن چیزی که به زیان دردمندان و ستمدیدگان باشد بکاری، برویانی و بار آوری . حق نداری علیه‌ش حتی در
بدترین روزگار و سخت‌ترین شرایط اعلامیه صادر کنی یا به آن دشنام بدهی. حق
نداری با رنگ‌های چرک و تیره شهوت، نفرت، دنائت و رذالت رنگینش کنی. مگر آنکه  از بیخ و بن ملک وقف بودنش را فراموش یا انکار کرده باشی که در این صورت، البته نه خود تو مسئله‌ای هستی و
نه آنچه می‌کنی مسئله ای است که قابل بحث و اعتنا باشد. در حقیقت نبوده‌ای
و نیستی تا چنین و چنان کردنت روی زمینی که ما ملک وقفش می‌دانیم چنین و
چنان کردنی تلقی شود.نیامده‌ای ، نمانده‌ای  و نرفته‌ای . از هیچ ، به قدرِ هیچ باید خواست ، نه بیشتر ...